افچنگ دیار اهل دل ... دیار دلداران

ایا میدانید در طول 24 ساعت شبانه‌روز، هیچگاه صدای اذان از روی کره زمین قطع نمی‌شود.

"عبدالحمیدالفاضل" پژوهشگر و محقق علوم ریاضی از امارات گفت که صدای اذان درکره زمین درتمام شبانه روزقطع نمیشودودرهرمنطقه ای به پایان برسدبلافاصله درجای دیگری آغازمیشود.

به نوشته پایگاه خبری عرب آنلاین، وی توضیح داد که گفتن اذان 4 دقیقه زمان لازم دارد و زمین دارای 360 خط فرضی از قطب شمال به قطب جنوب است که معادل 360 درجه است.

هنگامی که برای مثال ظهر شرعی درخط 1 شروع می‌شود، 4 دقیقه طول می‌کشدتا ظهر شرعی در خط 2 شروع شود و این مدت معادل زمانیست که در خط یک اذان گفته می‌شود.

به این ترتیب 360 ضربدر 4 می‌شود 1440 دقیقه که معادل 24 ساعت است.

yjc.ir

خانم ابتکار، رییس محترم سازمان حفاظت محیط‌زیست، سلام

پلنگی هستم پنج‌ساله از لرستان که به تازگی چند قلاده از برادران و خواهرانم را در لرستان و سراسر ایران از دست داده‌ام و حالا از سر ناچاری دست به دامان شما شده‌ام. ابتدا از این فرصت استفاده می‌کنم و یادی می‌کنم از پلنگ فقید تنکابن که بزرگ همه ما بود و شکارچیان غیرمجاز اول یک دست او را بریدند و بعد با گلوله نخاعش را قطع کردند. همچنین یاد می‌کنم از پلنگ دلاور خراسان شمالی که غیورانه با گروهی از سگان سلفه‌ شکارچیان غیرمجاز تا آخرین قطره خون جنگید و درگذشت. همچنین گرامی می‌دارم خاطره همه پلنگ‌هایی را که در اثر تصادف با ماشین از میان ما رفتند.

واقعا که رانندگی این مردم عجیب و غریب است! البته درخواست من از شما درباره رانندگی مردم نیست، چون به قول خرسی که چند روز پیش دیدمش، این مردم توی رانندگی به خودشان رحم نمی‌کنند چه رسد به ما که حیوانیم!

خانم ابتکار، می‌دانم این روزها به‌شدت درگیر حل مسأله دریاچه ارومیه، از بین رفتن جنگل‌های شمال، آفت زدن بلوط‌های زاگرس، حل مشکلات قضایی برخی محیط‌بانان، قاچاق و شکار غیرمجاز دیگر حیوانات هستید.همچنین می‌دانم حفاظت از نسل عموزاده‌های‌مان یعنی پوزپلنگ را پی‌گیری می‌کنید که واقعا حمایت شما از یوزها قابل تقدیر است و خود ما هم خیلی نگران عموزاده‌های‌مان هستیم که از ما کوچک‌ترند و نیاز به حمایت بیش‌تری دارند. اما خانم ابتکار ما را هم دریابید. درست است که پلنگ ایرانی از بزرگ‌ترین پلنگ‌های جهان است و تعداد ما نسبت به یوزهای عزیز بیش‌تر است، ولی مرگ‌ومیر ما پلنگ‌ها در سال 92 نگران‌کننده است. راستش من خودم مدتی است به دنبال یک جفت برای تشکیل خانواده می‌گردم، اما هنوز نتوانسته‌ام همسری برای خود پیدا کنم. البته پارسال عاشق یک قلاده شدم، ولی متا?سفانه یک پلنگ نر بزرگ از قبل ایشان را نشان کرده بود و من مجبور شدم بی‌خیال آن عشق بشوم و تا به حال به پلنگ ماده‌ای برنخورده‌ام. یعنی ممکن است من تا آخر عمر مجرد بمانم و نتوانم پلنگ بیش‌تر زندگی بهتر را تجربه کنم؟

خانم ابتکار ما جمعیت پلنگ‌های ایرانی که در سراسر ایران پراکنده‌ایم و از هر قوم و قبیله‌ای هم هستیم از شما تقاضا داریم عکس ما را هم روی پیرهن یکی از تیم‌های ملی چاپ کنید و برای بقای ما تلاش بیش‌تر کنید. ما از شما انتظار داریم چنان قوانین محکمی بگذارید که هیچ‌کس به خودش جرأت ندهد به هیچ حیوانی نگاه چپ بکند. بنده به عنوان سخن‌گوی پلنگ‌های ایرانی از همه مردم می‌خواهم که با ما مهربان باشند و کاری نکنند که نسل ما مثل نسل پدران بزرگوارمان یعنی شیر خوزستان و ببر مازندران منقرض بشود. ببخشید که وقت‌تان را گرفتم. بقای بقای‌تان!

ایسنا

حدود 50 سال پیش مجسمه‌ سه متری به عنوان نماد کوهنوردان ایرانی در میدان دربند نصب شده است. مجسمه‌ای که بسیاری از کوهنوردان خاطرات‌شان از ورزش را با او به یاد می‌آورند. در سال 1337 کوهنوردان باسابقه کشور پیشنهادی را مبنی بر ساخت و نصب یک مجسمه با موضوع کوهنوردان ایرانی به فدراسیون کوهنوردی دادند. سرهنگ بیات که در آن سال‌ها رییس فدراسیون کوهنوردی بود با این پیشنهاد موافقت کرد و با همکاری و حمایت مالی شهرداری تهران کار ساخت مجسمه آغاز شد.

به گزارش ایسنا، سرهنگ بیات، امیر شاه‌قدمی را به عنوان مدل به استاد رضا لعل‌ریاحی، مجسمه‌ساز و استاد دانشکده هنرهای زیبا معرفی کرد و شاه‌قدمی حدود هشت ماه و روزی هفت ساعت نزد ریاحی می‌رفت و به شکلی که گفته شده بود، ژست می‌گرفت تا پیکر مجسمه تراشیده شود،‌ بعد برای اولین‌بار در سال 1338 مدل گچی این مجسمه در میدان نصب شد، اما زمستان همان سال به دلیل بارندگی و یخ‌زدگی، بخش‌هایی از مجسمه آسیب دید.

در سال 1341 مدل سیمانی مجسمه ساخته و جایگزین مجسمه قبلی شد و بعدها به مجسمه رنگ مسی زده شد و سال‌هاست که در میدان دربند پابرجا و نماد کوهنوردان ایرانی است. امیر شاه‌قدمی (معروف به شاه‌بابا) متولد 1309 قوچان، که سال‌ها مربی کوهنوردی، چتربازی و اسکی بود. شاه‌قدمی در 17 سالگی وارد ارتش شد و در دانشگاه نظامی کوهنوردی را فرا گرفت و حدود 15 سال بعد هم چتربازی و اسکی را فراگرفت و در سال 1340 برای همکاری در عملیات نجات یک فروند هواپیمای آمریکایی سقوط کرده در قله زردکوه به کاخ شاه دعوت و از سوی رئیس‌جمهور وقت آمریکا (کندی) مدال لیاقت به وی اهدا شد.